Kontynuujemy naszą wędrówkę po ulicach, które swój bieg zaczynają od ulicy Browarnej. Dzisiaj Karol Wyszyński, przewodnik PTTK, opowiada o tym, gdzie przed wojną mieściła się m.in. Syjonistyczna Szkoła Morska i gospoda Stary Świat.
Przebiega od ul. Browarnej do ul. Robotniczej. W czasach przynależności miasta do Niemiec nazywana ul. Kruppów (Kruppstrasse) na część niemieckich przemysłowców. Po 1945 r. nadano jej obecna nazwę. Ulica zabudowana kamieniczkami.
Brzeska
Jej przedłużeniem jest al. Piłsudskiego. Przed 1945 r. nazywana aleją Tirpritza (Tirpritzalle) - niemieckiego admirała. Po 1945 r. nadano jej obecną nazwę. Na skrzyżowaniu z ul. Browarną znajdował się kirkut, czyli żydowski cmentarz, o którym pisaliśmy w jednym z poprzednich odcinków cyklu.
Lubraniecka
Przebiega od ul. Browarnej do ul. Brzeskiej. Poprzednio do 1937 r. nazywana jako Osiedle Mat (Mattendofstrasse), a to od słomianych mat porzucanych w pobliżu przez wiślanych żeglarzy, a wykorzystywanych przez ówczesną biedotę do krycia swych ubogich sadyb. Znajdowała się tu też cegielnia i miejsca wydobycia gliny. Na ich miejscu w latach 30. XX w. powstało osiedle robotnicze. Jeszcze przed 1945 r. zmieniono nazwę ulicy na Weddigena (Weddigenstrasse), na cześć dowódcy niemieckiej łodzi podwodnej z czasów I wojny światowej. Do 1945 r. ulica była zamieszkana przez ubogą ludność i tylko z jednej strony. W latach 1947-1948 pod nr 33 funkcjonowała Syjonistyczna Szkoła Morska (Zewolen).
Krakusa
Jej przedłużeniem jest ul. Matejki. Po raz pierwszy przed 1924 r. obdarzono ją mianem Browarna (Brauereistrasse). Obecne miano otrzymała po 1945 r. na cześć założyciela Krakowa. Przy tej ulicy znajduje się dawny stadion miejski, działa też Zarząd Zieleni Miejskiej.
Obrońców Pokoju
Przebiega od ul. Browarnej do ul. płk. Dąbka, jej przedłużeniem jest ul. Niepodległości. W1854 r. ulicę nazywano jako Lipowa (Lindenstrasse). W 1913 r. określona jako ul. Kościoła św. Pawła (Paulikirchstrasse), po 1945 r. została obdarzona mianem Kościelna, a w 1955 r. uzyskała obecną nazwę.
Kościół przy ul. Obrońców Pokoju został wzniesiony na przełomie XIX i XX w. jako świątynia ewangelickia. Jego budowniczym był elbląski mistrz Otto Depmeyer. Obecnie jest kościołem katolickim i przynależy do zakonu franciszkanów. W 1961 r. zamieszkał klasztorze ojciec Czesław Klimuszko, wizjoner i zielarz, jego grób znajduje się przy tym kościele.
W pobliżu świątyni, w przystosowanym dawnym domu parafialnym, w latach 1950-1966 r. działała filia olsztyńskiego teatru im S. Jaracza. W pobliżu tego obiektu przed 1945 r. działała gospoda Stary Świat (Alte Welt).
Wzdłuż ulicy od 1927 r. przebiega linia tramwajowa. Była też pierwszą wyremontowaną linią tramwajową po II wojnie światowej, oddano ją ponownie do użytku w 1946 r. Jeszcze do lat 80. swój bieg kończyła na pętli za kościołem, dzisiaj tramwajem można dojechać aż do końca osiedla Nad Jarem.