W naszym cyklu kontynuujemy wędrówkę po gminie Pasłęk. Dzisiaj razem z Karolem Wyszyńskim, przewodnikiem elbląskiego PTTK, odwiedzamy takie miejscowości jak Kronin, Krasin i Leżnica. Co w nich jest ciekawego?
Jest wsią w powiecie elbląskim i gminie Pasłęk położoną na wzniesieniach Wysoczyzny Elbląskiej. Po raz pierwszy wspomniano o niej w 1319 r., jeszcze w 1448 r. wymienia się ją jako należącą do wolnych Prusów.
W czasie wojen polsko-krzyżackich, a także wojen ze Szwecją, wieś poważnie ucierpiała i była wyludniona. W 1573 r. stała się własnością Archatiusa von Brocke, dziedzica Kwitajn. Z kolei po wojnach szwedzkich ród Brocke ze względu na trudności z utrzymaniem wsi sprzedał ją Georgowi von Dedrffigerowi (1606-1695), służył on w różnych armiach, najdłużej w szwedzkiej na końcu w brandenburskiej). W latach 70. XVII w. wieś przeszła na własność rodu Barfussów, a w 1741 r. hrabiego Filipa Ottona von Dönhoffa. Po jego śmierci należała do wdowy po nim - Amalii oraz Fundacji Dönhoffów dla Biednych w Kwitajnach.
W 1821 r. został wyłoniony Nowy Kronin, a poprzedni nazwano Starym Kroninem. We wsi była karczma, kuźnia i szkoła istniała ona też po 1945 r., aż do 1967 r. Obecnie w tym budynku w części znajduje się świetlica, a w pozostałej mieszkania.
W okresie II wojny we wsi przebywali pracownicy przymusowi z Polski i Ukrainy.
Polscy osadnicy przybyli tu pod koniec 1945 r., w pierwszych latach drugiej polowy XX w. powołano we wsi spółdzielnię produkcyjną.
Do 1945 r. miejscowość określano mianem Krönau, następnie przejściowo nazywano ją Kronowo, obecnie Kronin.
Krasin
Po raz pierwszy Krasin w gminie Pasłęk został wspomniany w źródłach pisanych w 1297 r. Niestety, brak bliższych danych historycznych na temat tej wsi. Do 1945 r. nosiła miano Schönfeld. A dzisiaj to miejscowość (siedziba sołectwa) znana z hodowli ślimaka i z jej promocji w kraju i świecie. Mieści się tu Żywe Muzeum Ślimaka oraz bistro, w którym można skosztować potraw oczywiście ze ślimaka.
Leżnica
Wieś założył w 1277 r. mistrz krajowy Konrad von Thierberg, zwany także Conradus de Tryberch (? -1276). Był on komturem w Zamthyrze, Chełmnie i Dzierzgoniu. Nadanie to otrzymało czterech Prusów: Naschom, Pygant, Stonen i Wayseylow.
W późniejszym czasie wieś należała do Jakuba von Pinnaua. W pierwszej połowie XVII w. do Archatiusa von Borcka z Kwitajn. Ostatnim właścicelem wsi przed 1945 r. był ród zu Dönhoff, a dobrami zarządzał najpierw Max Hube, a później Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Dobra te były też częścią dóbr Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach, fundacją zarządzała hrabina Marion von Dönhoff.
W miejscowości zachowały się: dom byłego zarządcy folwarku, dawna leśniczówka, a za nią resztki dawnego cmentarza ewangelickiego.
Do 1945 r. wieś nazywana była Lägs, nowi mieszkańcy przybyli w 1945 r. nazwali ją Zieleniec, a urzędowa nazwa to Leżnice, zamieniona w 2013 r. na Leżnica.
