Tu mówi Polska. Tu mówi Warszawa

1 sierpnia 1944 r. wybiła godzina "W" i rozpoczęło się wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Była to największa operacja militarna Armii Krajowej. Powstanie Warszawskie zakończyło się klęską. Szacuje się, że w trakcie dwumiesięcznych walk oddziały powstańcze straciły blisko 16 tys. żołnierzy, rannych zostało ok. 20 tys. osób, do niewoli niemieckiej trafiło ok. 15 tys. Straty wśród ludności cywilnej szacuje się od 150 do 200 tys. osób.
       Dziś (1 sierpnia) w 75. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego uroczystości odbywały się nie tylko w stolicy, ale i w wielu polskich miastach. Elblążanie oddali hołd bohaterom sprzed lat przy pomniku Żołnierzy Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego.
       - 75 lat to tak odległy czas, że w opinii większości z nas wydaje się czymś nierzeczywistym, a przecież ostatnich swych dni dożywają ci, którzy byli nie tylko świadkami, ale i uczestnikami tamtych wydarzeń - mówił Ireneusz Ziemiński, wiceprezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej koło w Elblągu. - Patrzymy na Powstanie Warszawskie z perspektywy naszych czasów i oceniamy je w zależności od naszych poglądów na aktualne problemy naszej Ojczyzny. Mamy do tego prawo, lecz jednocześnie mamy i obowiązek spojrzenia na te wydarzenia oczyma tych, którzy wtedy stanęli przed trudnym, ale, jak dla nich, oczywistym wyborem. Powstanie miało umożliwić ujawnienie się legalnych, polskich władz w stolicy kraju i nie dopuścić do zainstalowania się tam niesionego na radzieckich bagnetach tzw. Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Utworzonego przez tych, którzy zdążyli już wymordować dziesiątki tysięcy Polaków, a ponad milion z nich wywieźć na koniec świata. Społeczeństwo polskie po

doświadczeniach napadu sowieckiego w 1939 r., po masowych wywózkach, po mordzie katyńskim wreszcie widziało, że po wkroczeniu wojsk radzieckich nie odzyska niepodległości. Pozostał jedyny sposób, by zaakcentować, że Polska jeszcze nie zginęła - uwolnić Warszawę od niemieckiego okupanta i wtedy z wojskiem idącym od wschodu  dobijać hitlerowską bestię. Warszawa powstała: mężczyźni, kobiety, młodzież, a nawet dzieci poszli na śmiertelny bój z jednym wrogiem po to, by drugi wróg nie zniewolił naszej Ojczyzny. Cześć ich pamięci - zakończył.
       Był apel pamięci, salwa honorowa, a pod pomnikiem kwiaty złożyli m.in. przedstawiciele władz miejskich z prezydentem Witoldem Wróblewskim, wojewódzkich - wicewojewoda warmińsko-mazurski Sławomir Sadowski, a w imieniu marszałka województwa Grażyna Kluge, parlamentarzyści, przedstawiciele służb mundurowych, instytucji i organizacji.
       Z zapalonymi racami w godzinę "W" stanęli kibice piłkarscy.
       Wszyscy chcieli oddać cześć bohaterom sprzed lat: - W refleksyjnej zadumie chylimy czoła przed powstańcami Warszawy, którzy 75 lat temu stanęli do nierównej walki - w imieniu marszałka Gustawa Marka Brzezina mówiła Grażyna Kluge. - Nagrodą miała być wolna Ojczyzna i lepsza przyszłość. Dla żołnierzy AK nie przyszła jednak zasłużona chwała ani wolność. Były prześladowania i dotkliwe represje. Duch wolności nie został jednak złamany - kontynuowała - i odradzał się w kolejnych wystąpieniach: w Poznańskim Czerwcu, na Wybrzeżu i w Elblągu w latach 70., a także w tragicznych Wydarzeniach Radomskich, by zatriumfować w Gdańsku, narodzinami "Solidarności". Obowiązek pamięci o bohaterach spoczywa na nas szczególnie teraz, gdy cieszymy się wolną Ojczyzną - zakończyła.