Serdecznie zapraszamy na uroczystość oddania hołdu „elbląskim" weteranom wojny polsko-bolszewickiej i proszę o rozpropagowanie spotkania.
Termin: 15 08 (czwartek) godz. 17.00
Miejsce: Krzyż Katyński, cmentarz Agrykola
Program:
Rozpoczęcie spotkania informacją o „elbląskich" weteranach wojny polsko-bolszewickiej
Prezentacja zdjęć i dokumentów archiwalnych
Przejście do grobów trzech weteranów. Oddanie hołdu i zapalenie zniczy
Zakończenie uroczystości
Serdecznie zapraszamy
Grażyna Wosińska, przewodnicząca Elbląskiego Komitetu Upamiętniania Weteranów
Maria Kosecka, wiceprezes Zarządu Okręgu Związku Piłsudczyków w Gdańsku
„Elbląscy" weterani wojny polsko-bolszewickiej pochowani na cmentarzu Agrykola i Dębica
płk Bronisław Jan Schlichtinger
walczył w wojnie polsko-bolszewickiej na przyczółku mostowym pod Włodawą, pod osłoną nocy rozbił placówkę bolszewicką. Zdobył dwa karabiny maszynowe i wziął do niewoli kilkunastu jeńców. Został odznaczony srebrnym krzyżem Virtuti Militari i dostał awans na podporucznika. Do 19 lat brakowało mu 22 dni. Ppor Białkowski 31 VIII 1920 roku napisał:
„Jest to szalenie zdolny podoficer. Daje sobie radę w najtrudniejszej sytuacji. Cechuje go szybka decyzja, odwaga i zimna krew. Zasługuje na odznaczenie go Krzyżem VM"
Potem był jeszcze jeden Virtuti Militari oraz cztery Krzyże Walecznych.
płk Stanisław Rosnowski
Odznaczony Virtuti Militari. Cytat z opisu czynu zasługującego na VM.
„Otoczony ze wszystkich stron przez konną armię [Siemiona] Budionnego, nie mając łączności z żadnym z własnych oddziałów trwa na posterunku, stawiając czoła przeważającym siłom nieprzyjacielskim, nie zadowala się li tylko odpieraniem wroga, lecz organizując szczęśliwe przeciwataki zadaje nieprzyjacielowi ciężkie straty". „Wykazał męstwo, odwagę, zimną krew, wielką ofiarność, głęboką wiedzę fachową".
Feliks Kamiński
urodzony 1898 roku. Brał udział w wojnach 1918 rok -1921 roku. W 1920 roku bronił Warszawy przed bolszewikami. W latach 1940 -1942 był więźniem NKWD. W 1944 roku walczył pod Monte Cassino.
Adam Tabiszewski
podczas wojny polsko-sowieckiej 1920 roku dwa razy odznaczony Krzyżem Walecznych. Wcześniej był dowódcą baterii w 4 pułku artylerii polowej, grupy generała Mokrzyckiego. Został postrzelony w lewą pierś w bitwie o Brody. Miesiąc później walczył w słynnej bitwie pod Komarowem, ostatniej wielkiej walce kawaleryjskiej. „Niezwyciężona" Konna Armia Siemiona Budionnego sromotnie przegrała z 1. Dywizją Kawalerii płk Juliusza Rómmla.
Adam Tabiszewski żył w latach 1899 – 1982.
Wacław Ługowski
Na cmentarzu Dębica jest pochowany Wacław Ługowski, najdłużej żyjący w Elblągu żołnierz wojny polsko-sowieckiej 1920 roku. Chociaż miał tylko 16 lat, dziewiątego maja 1919 roku został żołnierzem dywizji generała Lucjana Żeligowskiego. Pan Wacław brał udział w zwycięskich walkach w gminie Mejszagoła. Był żołnierzem Armii Krajowej na Nowogródczyźnie. Po wojnie był prezesem WiN (Wolność i Niezawisłość) w Elblągu i okręgu Pisz-Łuczany.