Wtedy też bardziej zbliża się do ludzi, szukając pokarmu w karmnikach, parkach czy ogrodach. Gila zwyczajnego łatwo zauważyć, ze względu na jego charakterystyczne barwy oraz pękatą sylwetkę. Ten sympatyczny ptak stał się bohaterem wierszyka dla dzieci autorstwa Wandy Chotomskiej, jest również często fotografowany i rysowany. Można go spotkać w lasach wokół Elbląga.
Jak podaje Encyklopedia Leśna gil osiąga długość do 17,5 cm, a jego masa ciała nie przekracza 38 g. Ma mocny i krótki dziób, czarną czapeczkę na głowie i barwny spód. U samców jest on różowoczerwony, u samic różowobrązowy. Zamieszkuje lasy iglaste, a także mieszane. Szacuje się, że w Polsce żyje od 50 do 100 tys. par.
"Okres rozrodczy u gila rozpoczyna się na przełomie kwietnia i maja, a lęgi trwać mogą nawet do czerwca. Podczas sezonu lęgowego samiec i samica tworzą monogamiczną parę, w której odbywają lęgi przez wiele sezonów. Samica znosi w uwitym przez siebie gnieździe od 3 do 7 jaj, które wysiaduje przez 15 dni. Przez ten czas samiec ją karmi" – czytamy na portalu ekologia.pl. - "Pisklęta po wykluciu pozostają w gnieździe jeszcze przez 18 dni, jednak samiec dokarmia je także przez jakiś czas nawet po opuszczeniu przez nie gniazda. Gil na wolności może dożyć nawet do 15 roku życia". Co ważne ptak ten zawsze buduje swoje gniazdo w miejscu osłoniętym oraz dobrze ukrytym.
Czym się żywi? Nasionami, w tym jesionów, buków oraz klonów, owadami, pająkami, pączkami, a także owocami (np. jarzębu), z których wydłubuje pestki.
Gil określany jest jako ptak wędrujący, koczujący.
"Warto wiedzieć, że ptaki te można spotkać przez cały rok, trzeba jednak być uważnym obserwatorem. Wiosnę i lato spędzają w głębi lasów, gdzie zakładają gniazda i prowadzą skryty tryb życia" – pisze Mariola Stefanik w swoim artykule na temat tych ptaków, umieszczonym na łamach kwartalnika "Salamandra" (wyd. Gorczański Park Narodowy, nr 47, zima 2015/2016, s. 14). - "Jesienią, niewielka część tych ptaków odlatuje na południe i zachód Europy, a te które pozostają na zimę zbliżają się do siedzib ludzkich. W poszukiwaniu pokarmu zalatują również do miast, odwiedzając parki i ogrody. Zimą goszczą u nas osobniki z północnej i wschodniej Europy, np. ze Skandynawii lub z Rosji".
- Zimą warto stale uzupełniać zawartość karmników, co pomoże ptakom, w tym gilom, przetrwać ten trudniejszy okres - dodaje Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg.
"Okres rozrodczy u gila rozpoczyna się na przełomie kwietnia i maja, a lęgi trwać mogą nawet do czerwca. Podczas sezonu lęgowego samiec i samica tworzą monogamiczną parę, w której odbywają lęgi przez wiele sezonów. Samica znosi w uwitym przez siebie gnieździe od 3 do 7 jaj, które wysiaduje przez 15 dni. Przez ten czas samiec ją karmi" – czytamy na portalu ekologia.pl. - "Pisklęta po wykluciu pozostają w gnieździe jeszcze przez 18 dni, jednak samiec dokarmia je także przez jakiś czas nawet po opuszczeniu przez nie gniazda. Gil na wolności może dożyć nawet do 15 roku życia". Co ważne ptak ten zawsze buduje swoje gniazdo w miejscu osłoniętym oraz dobrze ukrytym.
Czym się żywi? Nasionami, w tym jesionów, buków oraz klonów, owadami, pająkami, pączkami, a także owocami (np. jarzębu), z których wydłubuje pestki.
Gil określany jest jako ptak wędrujący, koczujący.
"Warto wiedzieć, że ptaki te można spotkać przez cały rok, trzeba jednak być uważnym obserwatorem. Wiosnę i lato spędzają w głębi lasów, gdzie zakładają gniazda i prowadzą skryty tryb życia" – pisze Mariola Stefanik w swoim artykule na temat tych ptaków, umieszczonym na łamach kwartalnika "Salamandra" (wyd. Gorczański Park Narodowy, nr 47, zima 2015/2016, s. 14). - "Jesienią, niewielka część tych ptaków odlatuje na południe i zachód Europy, a te które pozostają na zimę zbliżają się do siedzib ludzkich. W poszukiwaniu pokarmu zalatują również do miast, odwiedzając parki i ogrody. Zimą goszczą u nas osobniki z północnej i wschodniej Europy, np. ze Skandynawii lub z Rosji".
- Zimą warto stale uzupełniać zawartość karmników, co pomoże ptakom, w tym gilom, przetrwać ten trudniejszy okres - dodaje Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg.
oprac. mw