Okres dorastania bywa trudny nie tylko dla nastolatka, ale również dla jego otoczenia. Poszukiwanie tożsamości i własnego ja często wiąże się bowiem z buntem, wybuchami złości i nietypowymi dla młodego członka rodziny zachowaniami. Jakie sygnały powinny zaniepokoić rodziców?
Okres dorastania rozpoczyna się z reguły około 12-13 r.z a kończy w okolicach 19 urodzin. W zależności od dziecka może on przebiegać zupełnie spokojnie albo… bardzo burzliwie.
Okres dorastania — poszukiwania tożsamości
Okres dojrzewania to czas, w którym dziecko zamienia się w dorosłego. Przeobrażeniu ulega nie tylko jego ciało, ale również psychika. Burza hormonalna, która szaleje w organizmie młodego człowieka niesie za sobą prawdziwy sztorm. Młody człowiek dosadniej niż wcześniej wyraża emocje, poszukuje własnej tożsamości, niezależności oraz akceptacji. Jeśli nie odnajdzie jej w domu rodzinnym (co często się zdarza), zaczyna poszukiwać na zewnątrz — np. w grupach rówieśniczych.
Nieskuteczne próby radzenia sobie z buntem
Niestety, frustracja rodziców wynikająca z nieumiejętności poradzenia sobie z tą trudną sytuacją nie pomaga. Ani im samym, ani nastolatkowi. Kłótnie, krzyki, groźby i nieudolne prośby często powodują, że młody człowiek zamyka się w sobie jeszcze bardziej, uciekając w świat fantazji, iluzji, a nierzadko również… używek.
Jakie sygnały powinny zaniepokoić rodziców?
Jeśli okres dorastania Twojego dziecka nie dał Ci się we znaki — masz szczęście. Co jednak w sytuacji, jeśli zachowania są kłopotliwe, a nierzadko wręcz zagrażające młodemu człowiekowi i jego najbliższym? Jeśli próby samodzielnego opakowania nastoletniego buntu spełzły na niczym, a kłopotliwe zachowania nie tylko nie mijają, ale również eskalują — nie czekaj. Jak najszybciej umów dziecko na spotkanie z doświadczonym psychologiem. Wizyta u psychologa okaże się zasadna, jeśli młody człowiek:
- jest agresywny — wdaje się w bójki, stosuje agresję słowną lub fizyczną w kontakcie z najbliższymi;
- nagminnie łamie zasady panujące w domu lub szkole;
- regularnie sięga po alkohol lub inne substancje psychoaktywne;
- stosuje zachowania autodestrukcyjne, np. okalecza się;
- ma poważne problemy z nauką, wagaruje, a ze wzorowego dotychczas ucznia stało się jednym z najgorszych.
Pamiętaj, że wizyta u psychologa nie powinna być powodem do wstydu. Poszukiwanie profesjonalnego wsparcia świadczy o rodzicielskiej odpowiedzialności i trosce o własne dziecko.
Źródło: https://psychoterapiacotam.pl/
------ artykuł sponsorowany -------
Okres dorastania — poszukiwania tożsamości
Okres dojrzewania to czas, w którym dziecko zamienia się w dorosłego. Przeobrażeniu ulega nie tylko jego ciało, ale również psychika. Burza hormonalna, która szaleje w organizmie młodego człowieka niesie za sobą prawdziwy sztorm. Młody człowiek dosadniej niż wcześniej wyraża emocje, poszukuje własnej tożsamości, niezależności oraz akceptacji. Jeśli nie odnajdzie jej w domu rodzinnym (co często się zdarza), zaczyna poszukiwać na zewnątrz — np. w grupach rówieśniczych.
Nieskuteczne próby radzenia sobie z buntem
Niestety, frustracja rodziców wynikająca z nieumiejętności poradzenia sobie z tą trudną sytuacją nie pomaga. Ani im samym, ani nastolatkowi. Kłótnie, krzyki, groźby i nieudolne prośby często powodują, że młody człowiek zamyka się w sobie jeszcze bardziej, uciekając w świat fantazji, iluzji, a nierzadko również… używek.
Jakie sygnały powinny zaniepokoić rodziców?
Jeśli okres dorastania Twojego dziecka nie dał Ci się we znaki — masz szczęście. Co jednak w sytuacji, jeśli zachowania są kłopotliwe, a nierzadko wręcz zagrażające młodemu człowiekowi i jego najbliższym? Jeśli próby samodzielnego opakowania nastoletniego buntu spełzły na niczym, a kłopotliwe zachowania nie tylko nie mijają, ale również eskalują — nie czekaj. Jak najszybciej umów dziecko na spotkanie z doświadczonym psychologiem. Wizyta u psychologa okaże się zasadna, jeśli młody człowiek:
- jest agresywny — wdaje się w bójki, stosuje agresję słowną lub fizyczną w kontakcie z najbliższymi;
- nagminnie łamie zasady panujące w domu lub szkole;
- regularnie sięga po alkohol lub inne substancje psychoaktywne;
- stosuje zachowania autodestrukcyjne, np. okalecza się;
- ma poważne problemy z nauką, wagaruje, a ze wzorowego dotychczas ucznia stało się jednym z najgorszych.
Pamiętaj, że wizyta u psychologa nie powinna być powodem do wstydu. Poszukiwanie profesjonalnego wsparcia świadczy o rodzicielskiej odpowiedzialności i trosce o własne dziecko.
Źródło: https://psychoterapiacotam.pl/
------ artykuł sponsorowany -------