Kynoterapeuta - nowy zawód

Terapia z psem, jako jedna z form zooterapii, zdobywa w Polsce coraz większą popularność. Jej początki sięgają 1987 r. Formy zajęć, na których wzoruje się większość instytucji związanych z terapią z udziałem psa zostały po raz pierwszy zdefiniowane przez Towarzystwo Delta (USA). Brak uregulowań prawnych w Polsce dotyczących predyspozycji i wykształcenia jakie powinni posiadać terapeuci oraz psy pracujące powodował wiele niejasności.
       Dlatego też w 2006 r. zostało powołane przez Hannę Wojciechowską i Włodzimierza Cioć Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne, które zajęło się tematem uporządkowania, standaryzacji i doprowadzenia do uznania terapii z udziałem psa za specjalność zawodową. Efektem pracy PTK jest system wymogów obejmujący: Kanon Kynoterapii, Kodeks Etyczny Kynoterapeuty, wzory dokumentacji, system egzaminowania psów terapeutycznych w 3 klasach: K-A (Pies Pierwszego Kontaktu), K-I (Klasa Pierwsza) i K-II (Klasa Druga), polska terminologia oraz wpisanie do Klasyfikacji Zawodów i Specjalności w grupie dużej: „Średni personel do spraw zdrowia”, Grupa elementarna 3230 – praktykujący niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii zawodu „kynoterapeuta” z kodem 323007.
      
       Czym jest kynoterapia?
       Kynoterapia (z gr. kýon –  pies, w dopełniaczu: kynós i therapeía – opieka, leczenie) jest to metoda wzmacniająca efektywność rozwoju osobowości, edukacji i rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies.
       Największe efekty terapii obserwować możemy podczas rehabilitacji i rewalidacji dzieci oraz osób chorych i starszych, gdyż ćwiczenia, w których czynnie uczestniczy pies, prowadzone są w formie ukierunkowanej zabawy z naszym pupilem. Zgodnie ze standardami PTK obowiązują 3 formy terapii: spotkanie z psem (SP), edukacja z psem (EP) oraz terapia z psem (TP).
      
       Czy każdy pies może być terapeutą?
       Wydawałoby się, że 4 łapy i merdający ogon wystarczy, aby między psem, a osobą, która bierze udział w zajęciach nawiązała się dostateczna do osiągnięcia zamierzonych efektów więź. Jednak czy z każdym psem takie zajęcia byłyby bezpieczne?
       Psy terapeutyczne muszą spełniać określone wymagania. Przypadkowe znalezienie psa idealnego do szkolenia jako psa terapeutycznego jest bardzo trudne. Współdziałanie wrodzonych cech bezwarunkowych (pierwotna użytkowość rasy) oraz procesy wychowania i szkolenia pozwalają ukształtować psa terapeutycznego spełniającego stawiane przed nim zadania. Pies pracujący w terapii powinien być przygotowywany do swojej roli od pierwszych dni życia, ponieważ wpływ na jego charakter mają takie czynniki jak wczesna stymulacja i odpowiednia socjalizacja. Nie bez znaczenia jest także wybór rasy i odpowiedniej hodowli oraz wybór odpowiedniego szczenięcia z miotu (testy predyspozycji). Pies terapeutyczny to także pies, który jest szkolony metodami pozytywnymi i choć uczy się przez całe życie, po ukończeniu 6 miesiąca życia może przystąpić do egzaminu, w trakcie którego szczegółowo sprawdzane są jego predyspozycje do pracy. Pamiętajmy, że jedynie zajęcia z certyfikowanym psem są bezpieczne i pozwolą nam osiągnąć właściwe efekty.
      
       Osoby zainteresowane zapoznaniem się szerzej tematyką kynoterapii zapraszamy na stronę Polskiego Towarzystwa Kynoterapeutycznego www.kynoterapia.eu.