Rozpoczynamy nowy rok szkolny 1962/63. Przed szkolnictwem naszym stoją trudne zadania, które będą polegały nie tylko na wprowadzeniu nowych programów w klasach I-III szkól podstawowych, informował Dziennik Bałtycki z 3 września 1962 r
Spośród osiągnięć w rozwoju naszego miasta, szkolnictwo zajmuje czołowe miejsce. Pierwsze miesiące i lata odbudowy szkolnictwa w Elblągu były niewątpliwie ciężkie. Na czoło wysunęło się wówczas zadanie odbudowy szkolnictwa podstawowego.
Duży wysiłek podjęły dla rozwoju szkolnictwa w okresie planu sześcioletniego, doprowadził do tego, że dziś miasto Elbląg dysponuje 21 szkołami podstawowymi, dwiema szkołami specjalnymi, 2 liceami i licznymi szkołami zawodowymi.
Uchwały VII Plenum KCPZPR, biorąc pod uwagę potrzeby gospodarki socjalistycznej i fakt że coraz liczniej roczniki młodzieży wychodzą ze szkół podstawowych wskazywały na konieczność poszerzenia sieci szkół średnich zawodowych oraz zmiany proporcji zachodzących między liczbą uczniów pobierających naukę w liceach ogólnokształcących, a liczbą uczniów kształcących się w szkołach zawodowych, (proporcja 1:4 na korzyść szkół zawodowych).
Jeżeli chodzi o szkolnictwo podstawowe to pierwszą instytucją po wyzwoleniu była szkoła podstawowa przy ulicy 22 lipca, następnie to szkoły przy ul. Grottgera, Mielczarskiego, Powrotnej, Modlińskiej, Wągrowskiej, Sadowej, Daszyńskiego, a od 1.XI. br. przy ul. Rawskiej. W bieżącym planie 5-letnim wybudowane zostaną jeszcze trzy szkoły podstawowe, w tym jedna Tysiąclecia. Pomimo stabilizacji ilości uczniów po roku 1965 ta ilość szkół będzie jeszcze nie wystarczalna.
Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania, rok szkolny 1962/63 stanowi pierwszy etap planowanej realizacji założeń organizacyjno-programowych 8-klasowej klasy podstawowej. W tym roku zostaną wprowadzone nowe programy nauczania w klasach I, II i III, w 1963 r. w klasach IV i V, a dalej kolejno w klasach VI, VII i VIII.
Czteroletnie licea natomiast oparte na podbudowie 8-letniej szkoły podstawowej pozwolą rozszerzyć w niektórych dziedzinach zakres materiału naukowego, obowiązującego w obecnym liceum i umożliwiają gruntowniejsze jego przerobienie. Dłuższy czas trwania nauki w szkole ogólnokształcącej oraz odpowiedni dobór materiału naukowego, stworzą warunki do stosowania w szerszym zakresie metod opartych na samodzielnej pracy uczniów zarówno w klasie jak i laboratorium w warsztatach.
Aktualne zadania i potrzeby przyszłej szkoły 8-klasowej wysuwają na czoło problem kadr nauczycielskich.
Sprawa ta ma dwa aspekty: ilościowy i jakościowy. Problem ilościowy łączy się z sytuacją mieszkaniową, która w Elblągu nastręcza poważne trudności. W tym przypadku na Prezydium MRN i Inspektorat Oświaty spada zadanie rozwiązania tego problemu. Przewiduje się w niedalekiej przyszłości otworzyć w Elblągu Studium Nauczycielskie, które jest jednym ze sposobów zaradzenia trudnościom mieszkaniowym, bowiem nauczyciele miejscowi, posiadający mieszkanie, po ukończeniu studiów nie stwarzają większych kłopotów mieszkaniowych. Związek Nauczycielstwa Polskiego czyni już w tym kierunku starania. Rozpoczynamy nowy rok szkolny 1962/63. Przed szkolnictwem naszym stoją trudne zadania, które będą polegały nie tylko na wprowadzeniu nowych programów w klasach I-III szkól podstawowych, lecz także na pracach przygotowujących szkolnictwo do realizacji reformy w szkołach podstawowych i średnich. Te zadania wykonywać będzie nauczyciel – wychowawca. W trudnej tej pracy oczekujemy pomocy całego społeczeństwa, które również dąży do tego, aby młodzież nasza wyniosła ze szkoły nie tylko bogaty zasób wiedzy i kwalifikacje zawodowe, lecz także obywatelskie wychowanie, zamiłowanie i szacunek do pracy.
Duży wysiłek podjęły dla rozwoju szkolnictwa w okresie planu sześcioletniego, doprowadził do tego, że dziś miasto Elbląg dysponuje 21 szkołami podstawowymi, dwiema szkołami specjalnymi, 2 liceami i licznymi szkołami zawodowymi.
Uchwały VII Plenum KCPZPR, biorąc pod uwagę potrzeby gospodarki socjalistycznej i fakt że coraz liczniej roczniki młodzieży wychodzą ze szkół podstawowych wskazywały na konieczność poszerzenia sieci szkół średnich zawodowych oraz zmiany proporcji zachodzących między liczbą uczniów pobierających naukę w liceach ogólnokształcących, a liczbą uczniów kształcących się w szkołach zawodowych, (proporcja 1:4 na korzyść szkół zawodowych).
Jeżeli chodzi o szkolnictwo podstawowe to pierwszą instytucją po wyzwoleniu była szkoła podstawowa przy ulicy 22 lipca, następnie to szkoły przy ul. Grottgera, Mielczarskiego, Powrotnej, Modlińskiej, Wągrowskiej, Sadowej, Daszyńskiego, a od 1.XI. br. przy ul. Rawskiej. W bieżącym planie 5-letnim wybudowane zostaną jeszcze trzy szkoły podstawowe, w tym jedna Tysiąclecia. Pomimo stabilizacji ilości uczniów po roku 1965 ta ilość szkół będzie jeszcze nie wystarczalna.
Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania, rok szkolny 1962/63 stanowi pierwszy etap planowanej realizacji założeń organizacyjno-programowych 8-klasowej klasy podstawowej. W tym roku zostaną wprowadzone nowe programy nauczania w klasach I, II i III, w 1963 r. w klasach IV i V, a dalej kolejno w klasach VI, VII i VIII.
Czteroletnie licea natomiast oparte na podbudowie 8-letniej szkoły podstawowej pozwolą rozszerzyć w niektórych dziedzinach zakres materiału naukowego, obowiązującego w obecnym liceum i umożliwiają gruntowniejsze jego przerobienie. Dłuższy czas trwania nauki w szkole ogólnokształcącej oraz odpowiedni dobór materiału naukowego, stworzą warunki do stosowania w szerszym zakresie metod opartych na samodzielnej pracy uczniów zarówno w klasie jak i laboratorium w warsztatach.
Aktualne zadania i potrzeby przyszłej szkoły 8-klasowej wysuwają na czoło problem kadr nauczycielskich.
Sprawa ta ma dwa aspekty: ilościowy i jakościowy. Problem ilościowy łączy się z sytuacją mieszkaniową, która w Elblągu nastręcza poważne trudności. W tym przypadku na Prezydium MRN i Inspektorat Oświaty spada zadanie rozwiązania tego problemu. Przewiduje się w niedalekiej przyszłości otworzyć w Elblągu Studium Nauczycielskie, które jest jednym ze sposobów zaradzenia trudnościom mieszkaniowym, bowiem nauczyciele miejscowi, posiadający mieszkanie, po ukończeniu studiów nie stwarzają większych kłopotów mieszkaniowych. Związek Nauczycielstwa Polskiego czyni już w tym kierunku starania. Rozpoczynamy nowy rok szkolny 1962/63. Przed szkolnictwem naszym stoją trudne zadania, które będą polegały nie tylko na wprowadzeniu nowych programów w klasach I-III szkól podstawowych, lecz także na pracach przygotowujących szkolnictwo do realizacji reformy w szkołach podstawowych i średnich. Te zadania wykonywać będzie nauczyciel – wychowawca. W trudnej tej pracy oczekujemy pomocy całego społeczeństwa, które również dąży do tego, aby młodzież nasza wyniosła ze szkoły nie tylko bogaty zasób wiedzy i kwalifikacje zawodowe, lecz także obywatelskie wychowanie, zamiłowanie i szacunek do pracy.
oprac. Olaf B.