Ten mały, bo osiągający niecałe dwa centymetry długości, lądowy skorupiak do życia wybiera przede wszystkim chłodne i wilgotne miejsca. Częściowo rozwiązuje to problem wysychania, z którym prosionek szorstki musi się mierzyć każdego dnia. Gatunek ten daje sobie świetnie radę i prezentuje cały szereg ciekawych umiejętności pomagających mu przetrwać.
"Spotkanie ze zwierzętami, które znamy ze skamieniałości pochodzących sprzed niemal 450 milionów lat? Brzmi to jak filmowy scenariusz, a jednak wystarczy pójść do lasu, pogrzebać w ściółce, podnieść kamień lub grubszy kawałek drewna" – przekonuje Grzegorz Okołów na łamach czasopisma Echa Leśne (nr 3 (627) 2017).
Na co możemy się natknąć, jeśli pójdziemy za radą autora? Na przykład na prosionka szorstkiego.
Ten lądowy skorupiak ma silnie spłaszczone, owalne ciało, w ciemnoszarym kolorze, które jest wyraźnie posegmentowane i okryte pancerzem. Oddycha tylnymi "nogami", ma dwie pary czułków, oczy złożone, siedem par odnóży i uropody, dzięki którym może pobierać wodę prosto do... odbytu. Tam jest ona wchłaniana. Ciekawostką jest fakt, że prosionek potrafi również pozyskać wodę na kolejne dwa sposoby – z własnych odpadów przemiany materii oraz z powietrza.
"Organizmy lądowe zwykle wydalają kwas moczowy lub mocznik, często tracąc przy tym sporo wody. Nie jest to rozwiązanie, które by satysfakcjonowało szanującego się równonoga. Prosionek i jego kuzyni wydalają azotowe produkty przemiany materii w postaci gazowego amoniaku" – tak opisuje to Paweł Jałoszyński w swoim artykule opublikowanym na łamach miesięcznika "Wiedza i życie". - "Narządy wydalnicze, czyli nefrydia, znajdują się w bardzo dziwnym miejscu – na szczękach. Od każdej szczęki przez całą długość spodu ciała biegnie rząd bardzo gęstych łuseczek. Roztwór amoniaku siłami kapilarnymi przewodzony jest z głowy ku tyłowi ciała i podczas tego procesu amoniak paruje".
Natomiast woda wchłaniana jest z powrotem do organizmu, a proces ten odbywa się w specjalnej "kieszeni", umieszczonej na spodzie tylnej części ciała. Ta sama komora pobiera również parę wodną. Dzięki temu prosionek może oddalić się z kryjówki, na przykład poszukiwanie pożywienia, czyli przede wszystkim rozkładających się części roślin.
Ten lądowy skorupiak, pochodzący z rzędu równonogów, rozmnaża się wiosną. Samica składa jaja do worka umieszczonego na brzuchu i nosi je ze sobą aż do momentu wylęgu młodych.
Żyje w lasach, ruinach, piwnicach czy ogrodach, występuje na terenie całego kraju.
Na co możemy się natknąć, jeśli pójdziemy za radą autora? Na przykład na prosionka szorstkiego.
Ten lądowy skorupiak ma silnie spłaszczone, owalne ciało, w ciemnoszarym kolorze, które jest wyraźnie posegmentowane i okryte pancerzem. Oddycha tylnymi "nogami", ma dwie pary czułków, oczy złożone, siedem par odnóży i uropody, dzięki którym może pobierać wodę prosto do... odbytu. Tam jest ona wchłaniana. Ciekawostką jest fakt, że prosionek potrafi również pozyskać wodę na kolejne dwa sposoby – z własnych odpadów przemiany materii oraz z powietrza.
"Organizmy lądowe zwykle wydalają kwas moczowy lub mocznik, często tracąc przy tym sporo wody. Nie jest to rozwiązanie, które by satysfakcjonowało szanującego się równonoga. Prosionek i jego kuzyni wydalają azotowe produkty przemiany materii w postaci gazowego amoniaku" – tak opisuje to Paweł Jałoszyński w swoim artykule opublikowanym na łamach miesięcznika "Wiedza i życie". - "Narządy wydalnicze, czyli nefrydia, znajdują się w bardzo dziwnym miejscu – na szczękach. Od każdej szczęki przez całą długość spodu ciała biegnie rząd bardzo gęstych łuseczek. Roztwór amoniaku siłami kapilarnymi przewodzony jest z głowy ku tyłowi ciała i podczas tego procesu amoniak paruje".
Natomiast woda wchłaniana jest z powrotem do organizmu, a proces ten odbywa się w specjalnej "kieszeni", umieszczonej na spodzie tylnej części ciała. Ta sama komora pobiera również parę wodną. Dzięki temu prosionek może oddalić się z kryjówki, na przykład poszukiwanie pożywienia, czyli przede wszystkim rozkładających się części roślin.
Ten lądowy skorupiak, pochodzący z rzędu równonogów, rozmnaża się wiosną. Samica składa jaja do worka umieszczonego na brzuchu i nosi je ze sobą aż do momentu wylęgu młodych.
Żyje w lasach, ruinach, piwnicach czy ogrodach, występuje na terenie całego kraju.
oprac. mw