Żyją nie tylko w lasach, ale i w parkach, ogrodach, na starych cmentarzach. Na owady, gryzonie czy mniejsze ptaki polują nocą, ale nie są zbyt wybredne – biorą to, czego jest najwięcej. Tereny Wysoczyzny Elbląskiej upodobały sobie puszczyki, jeden z najbardziej pospolitych gatunków sów. Spotkać tu można również pójdźki, uszatki czy płomykówki.
– Są takie miejsca w Polsce, gdzie o sowach wiadomo niewiele albo wcale. To właśnie jedno z zadań naszego stowarzyszenia, żeby takie białe plamy w jakiś sposób pokolorować – mówił dwa lata temu Krzysztof Kus ze Stowarzyszenia Ochrony Sów. Jego członkowie dwa lata temu sprawdzali, co pohukuje w lasach Wysoczyzny Elbląskiej. Okazało się, że podczas wiosennych badań najczęściej odzywał się puszczyk. Ta średniej wielkości sowa występuje w dwóch wersjach kolorystycznych - szarej oraz brązowej – i należy do grona ptaków osiadłych na jednym terenie.
Podczas kilku wiosennych dni sowiarze wraz z leśnikami z Nadleśnictwa Elbląg liczyli te nocne ptaki. A przy okazji uczyli ich, jak rozpoznać dany gatunek za pomocą własnych uszu.
- W ładny, wyżowy dzień sowy potrafią być bardziej aktywne, niż wtedy, gdy jest pochmurno. Jeśli takiego dnia puścimy dźwięk sowy, to możemy usłyszeć odpowiedź. Są to zwierzęta terytorialne, a każda para ma swoje miejsce do życia, więc jeśli usłyszą dźwięk obcej sowy odzywają się i ostrzegają, że to jest ich teren – opowiada Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - Jest taka zasada, że jeśli chce się posłuchać sów, to najpierw puszcza się odgłosy tych mniejszych gatunków. Gdyby ktoś zaczął od dźwięków tych największych gatunków, na przykład puchacza, to wszystkie sowy się przestraszą.
Podczas kilku wiosennych dni sowiarze wraz z leśnikami z Nadleśnictwa Elbląg liczyli te nocne ptaki. A przy okazji uczyli ich, jak rozpoznać dany gatunek za pomocą własnych uszu.
- W ładny, wyżowy dzień sowy potrafią być bardziej aktywne, niż wtedy, gdy jest pochmurno. Jeśli takiego dnia puścimy dźwięk sowy, to możemy usłyszeć odpowiedź. Są to zwierzęta terytorialne, a każda para ma swoje miejsce do życia, więc jeśli usłyszą dźwięk obcej sowy odzywają się i ostrzegają, że to jest ich teren – opowiada Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - Jest taka zasada, że jeśli chce się posłuchać sów, to najpierw puszcza się odgłosy tych mniejszych gatunków. Gdyby ktoś zaczął od dźwięków tych największych gatunków, na przykład puchacza, to wszystkie sowy się przestraszą.
Marta Wiloch