Nudziarze

- Tak, jeszcze jedną kostkę maggi, dwa pudełka zapałek i proszek do prania. Hm, to chyba wszystko – zastanawia się klientka. Ach prawda, zdaje mi się, że nie mam budyniu. A może mam? Nie, już sama nie wiem... No to poproszę jeden śmietankowy. Albo nie... Albo niech już pani da!
     - Proszę uprzejmie. Czy mogę podliczyć?
     - Chwileczkę, wydaje mi się, że o czymś zapomniałam. Aha, czy jest kiełbasa szynkowa?
     - Jest, Mam zważyć?
     - O nie, to taka gruba, czy cieńszej nie macie?
     Sprzedawczyni niecierpliwi się, a oczekujący w kolejce ludzie, denerwują się. Nareszcie szybko podliczony rachunek, pieniądze wędrują z ręki do ręki i...
     - Co pani mi tu za śmiecie pakuje! – gniewnym głosem odzywa się klientka, odsuwając pięcio i dziesięcio złotowe banknoty.
     Sprzedawczyni wymienia pieniądze na „grubsze”, kolejka nadal się powiększa, a na twarzach klientów maluje się oburzenie. Ktoś zwrócił uwagę kobiecie, by nie marudziła, ale został obrzucony wyzwiskami. Nareszcie poszła. Odetchnęli wszyscy i ekspedientka i klienci. Takich ludzi, zatruwających życie innym, spotykamy na każdym kroku. Przez nich tracimy niepotrzebnie wiele czasu. Zanim jednak potępimy takich nudziarzy w swoim otoczeniu, upewnijmy się, czy w nas samych nie tkwi zalążek tej niebezpiecznej choroby?
     Jeżeli tak, to leczmy się i to od razu.