UWAGA!

Na lewo most, na prawo most (W kadrach pomiędzy Elbingiem i Elblągiem, odc. 8)

 Elbląg, Na lewo most, na prawo most (W kadrach pomiędzy Elbingiem i Elblągiem, odc. 8)

W kolejnym odcinku naszych fotograficznych podróży z zestawieniami Jarosława Jaroszuka wyruszamy nad rzekę Elbląg. Rzucamy okiem na Most Niski i na Most Wysoki.

Jarosław Jaroszuk odnawia, rekonstruuje, czasem wręcz „ratuje” stare zdjęcia Elbląga, tworzy również ich zestawienia z fotkami współczesnymi, kolaże. Jego prace zdążyły już zyskać uznanie internautów, trafiły do telewizji, a teraz będziemy je też sukcesywnie prezentować na łamach portElu.

 

 

Zacznijmy od Most Niskiego. Pisaliśmy o nim w naszym cyklu "Historia elbląskich ulic".

- Był nazywany początkowo mostem Tobiasza, później Długim lub Żuławskim, a następnie Niskim lub Nizinnym. Powstał w 1580 r. i został usytuowany nieco w prawo od osi ul. Studziennej. Most był w pierwszej wersji konstrukcji drewnianej. W 1885 r wybudowano nowy o konstrukcji stalowej. Uszkodzony w czasie II wojny światowej został odbudowany i do 1958 r. - kiedy to oddano do użytku most na przedłużeniu al. Tysiąclecia - był jedynym mostem w Elblągu łączącym miasto z lewym brzegiem rzeki. W 1984 r. uszkodzeniu uległo jedno z przęseł i według oceny ówczesnych władz Elbląga nie mógł być naprawiony, dlatego podjęto decyzję o jego rozebraniu. W jego miejscu powstała kładka dla pieszych – pisał o tej przeprawie Karol Wyszyński, przewodnik PTTK. Później wybudowano obiekt, który widzimy na zdjęciu Jarosława Jaroszuka. Kadr archiwalny pochodzi z kolei z 1935 r.

- Most Wysoki znajduje się w miejscu funkcjonowania najstarszego elbląskiego mostu, który wzmiankowany był już w 1322 roku - podkreśla Jarosław Jaroszuk. O tym moście pisaliśmy też w tym odcinku cyklu naszego cyklu.

Jeśli przejdziemy od mostu do mostu po wschodniej stronie rzeki Elbląg, pomaszerujemy oczywiście przez Bulwar Zygmunta Augusta.

- Niemal do końca XVIII w. oddzielony był od miasta murem obronnym z licznymi bramami stojącymi na wylocie ulic (...). Rozebranie murów, bram lub też ich przebudowa nastąpiła po 1773 r. Przed wiekami Bulwar nosił nazwę Pomostu Rybackiego (Die Fisch Brücke), która dotyczyła odcinka od Mostu Wysokiego do żurawia stojącego w pobliżu Mostu Niskiego. Nazwa nawiązywała do pomostu, gdzie handlowano rybami i artykułami rolnymi dostarczanych do miasta za pomocą łodzi. W końcu lat 30. XIX w. cały trakt nazwano ulicą przy rzece Elbląg (Strasse am Elbing), mieszkańcy jednak dalej określali wspomniany poprzednio odcinek jako pomost rybacki. Około roku 1924 r. ulicę nazwano jako Wodna (Wasser Strasse), a przed 1937 r. otrzymała mian Nadbrzeża Hermana Balka (Hermann-Ufer). Po 1945 r. nazwano Wybrzeżną, aby w 1975 r. nadać jej miano Bulwar Zygmunta Augusta - pisał o tym miejscu Karol Wyszyński.

 

Zobacz poprzedni odcinek cyklu.

oprac. TB

Najnowsze artykuły w dziale Dawno temu

Artykuły powiązane tematycznie

Zamieszczenie następnej opinii do tego artykułu wymaga zalogowania

W formularzu stwierdzono błędy!

Ok
Dodawanie opinii
Aby zamieścić swoje zdjęcie lub avatar przy opiniach proszę dokonać wpisu do galerii Czytelników.
Dołącz zdjęcie:

Podpis:

Jeśli chcesz mieć unikalny i zastrzeżony podpis
zarejestruj się.
E-mail:(opcjonalnie)
  • Zmieniano wiele nazw ulic z niemieckiego, np Zonensrtasse, na Słoneczną. I Maja nazwano... bo musiałaby zostać... Adolf H.... strasse...
  • Dobrze że nie im kaczyńskiego.
  • w latach 50 XXw do odbioru TV służyły telewizory marki „Belweder”, „Szmaragd”, ”Koral”, „Nefryt”, które z racji ogromnego zainteresowania były bardzo trudne do zdobycia. Talon na telewizor służył jako nagroda dla najbardziej zasłużonych działaczy partyjnych i przodowników pracy. Cena „Wisły” wynosiła 4000 zł, a w przypadku zakupu w systemie ratalnym - o 200 zł więcej. Począwszy od stycznia 1957 roku nastąpiła obowiązkowa rejestracja odbiorników i płacenie abonamentu w wysokości 40 zł rocznie.  Kwota ta wystarczała na czterokrotne pójście do kina lub na zakup litrowej butelki wódki.  Dalszy rozwój sprawił, że w 1960 roku 55% społeczeństwa miało już dostęp do telewizji.  W przypadku rejestracji telewizorów już w 1957 roku zarejestrowanych było 30 000 sztuk, w 1963 roku ponad milion, a co dwa lata liczba podwajała się. Analiza struktury widzów pokazuje, że w początkowym okresie nadawania główną rzeszę stanowiły osoby dobrze zarabiające, w przedziale od 2000 do 3000 złotych.80% ludzi w przedziale wiekowym 18-24 było stałymi odbiorcami TV. Nie można się również dziwić, że większa liczba telewizorów była w mieście niż na wsi i to nie zależało tylko i wyłącznie od dochodów, ale od sieci nadajników, która obejmowała 25% obszaru kraju.
  • Obecna ulica 1 Maja przed przemianowaniem jej na Adolfa Hitlera nosiła nazwę Wewnętrzna Droga Młyńska (w tłumaczeniu na język polski). Zmiana nazwy nastąpiła w dramatycznych okolicznościach. Pierwsze podejście Rady Miasta w 1934 nie uzyskało w głosowaniu wymagającej większości. Ostatecznie nastąpiło to w 1937 roku kiedy po aresztowaniu radnych opozycyjnych głosami radnych z NSDAP uchwalono nową nazwę.
  • Dobrze ze nią Adolfa tfuska
  • @Nowwiathist - Danke !!!
  • wyraźnie masz problem, który zainteresowałby psychiatrę
  • Fajna sprwa, tkie przeniesienie w czasie kiedyś a teraz. Brawo Jarku.
  • @bbk - Znowu masturbacje czy co, umyj się !
Reklama