- Uśmiech, słowo dziękuję, czy łza w oku osoby, której pomogliśmy, są dla mnie największym szczęściem. Wolontariat mnie nakręca i przekonałam się, że dobro, które dajemy innym, zawsze do nas wróci - mówi Helena Mendelewska, laureatka tegorocznej nagrody „Wolontariusz Powiatu Elbląskiego”.
Pani Helena od niemal 7 lat jest prezesem Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pasłęku. W grudniu odebrała nagrodę „Wolontariusz Powiatu Elbląskiego” przyznawaną dorocznie przez starostę elbląskiego.
- Czym jest dla pani ta nagroda?
- Jest rzeczą ważną, ponieważ z jednej strony cieszę się, że władze dostrzegają wolontariat. Jednak nie jest ona tak ważna, jak ludzie, którym pomagamy. Najważniejsza jest właśnie ta druga osoba, którą obdarowuję spotkaniem, a ona mnie uśmiechem. To jest w tym wszystkim najpiękniejsze. Nagrodę traktuję jako podsumowanie mojego dziesięcioletniego wolontariatu.
- Jakie były jego początki?
- Zaczęłam uczęszczać na Uniwersytet Trzeciego Wieku w 2014 roku. Zapisałam się do działającego przy nim chóru „Perełki”, w którym muzykował również mój mąż. Gdy mąż zmarł, bardzo dokuczała mi samotność. W tym czasie ze stanowiska zrezygnowała dotychczasowa prezes UTW w Pasłęku i wybrano na nie właśnie mnie. Zgodziłam się, była to dla mnie odskocznia od siedzenia w domu i ciągłego myślenia, że mojej bliskiej osoby już ze mną nie ma. Myślę, że to był dobry wybór. Jestem osobą, która nie siedzi cicho i spokojnie, wszędzie jest mnie pełno. Chcę spotykać jak najwięcej ludzi, którzy są samotni, nie radzą sobie. Chcę im pomagać. Gdy zaczęła się pandemia wykonywałam 120 telefonów tygodniowo do pasłęckich seniorów. Pytałam jak się czują, czy potrzebują pomocy? Sama jestem seniorką, babcią i prababcią, ale nie czuję bagażu swoich lat. Pomaganie innym mnie nakręca, dodaje energii.
- Co daje pani wolontariat?
- Jeśli widzę uśmiech drugiej osoby, jej zadowolenie, jest to piękna sprawa. Każdego roku robimy w Uniwersytecie „Szlachetne paczki” dla seniorów, którzy mieszkają we wsiach naszej gminy. Spotkałam tam dużo biedy, seniorzy na wsi są opuszczeni, nie wszyscy dają sobie samodzielnie radę. Często widzę ich zaskoczenie, że ktoś pamięta, również często widzę łzy wzruszenia. Dla seniorów robiliśmy już m. in. „Karty życia”. To ankieta, w której są zawarte informacje o chorobie, czy przyjmowanych przez nich lekach. Przydaje się ona na przykład podczas wizyty pogotowia. „Łap ciuszek” to także akcja organizowana dla seniorów, przygotowana we współpracy z MGOPS w Pasłęku.
- Co to jest za akcja?
- Poprosiłam słuchaczy Uniwersytetu, a także znajomych, by podarowali niepotrzebną im odzież, taką, którą mogliby komuś podarować. Potem ogłosiłam, tam gdzie mogłam, również w naszych parafiach, że taką odzież rozdajemy. To była piękna akcja. Ludzie przychodzili i nie dowierzali, że mogą wziąć coś i nie płacić. Widziałam mnóstwo radości, my byliśmy jeszcze bardziej szczęśliwi, że możemy coś zrobić dla innych.
- Często słyszymy, że dobro ofiarowane komuś powraca do nas...
- Tak. Wróci do nas, być może w innej postaci, ale na pewno wróci. Nigdy nie patrzę na pomoc innym pod względem własnych finansów. Gdy jestem potrzebna, wsiadam w samochód, tankuję i jadę. Ja mogę jeść przysłowiowy suchy chleb, ale wiem, że zrobiłam coś dla drugiego człowieka. I to jest piękne. Wolontariat to praca zespołowa, w tym przypadku praca wszystkich słuchaczy UTW w Pasłęku. Nie uważam, że jesteśmy w takim wieku, by rezerwować sobie tapczan i pilota do telewizora. Jesteśmy potrzebni innym.
Pani Helena Mendelewska otrzymała nagrodę m. in. za:
- rozprowadzanie wśród seniorów „Karty życia”,
- akcję „Łap ciuszek”,
- przedświąteczne paczki dla seniorów,
- spotkania z podopiecznymi Środowiskowego Domu Samopomocy w Rzecznej,
- współpracę z policją w zakresie bezpieczeństwa seniorów,
- udział w zbiórkach WOŚP,
- współorganizację Turnieju Muzycznego „Muzyka Łączy Pokolenia”,
- pracę przy organizacji Dnia Seniora w Zespole Szkół w Pasłęku, projektach promujących czytelnictwo w Szkole Podstawowej Nr 3 w Pasłęku i promujących współpracę międzypokoleniową seniorów i młodzieży