Widzimy je na każdym kroku, kiedy wybierzemy się na spacer poza miasto, do Bażantarni lub na działkę, gdzie niekiedy denerwują nas jako zielsko. Nasze prababki według domowych receptur przygotowywały z nich napary, toniki i syropy. Obecnie także przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny przychylnym okiem spogląda na fiołki polne, stokrotki i żółte mlecze.
Sposobów wykorzystania zapomnianych w kuchni smaków roślin leczniczych, często kojarzonych współcześnie bardziej z zielskiem niż z cudownym eliksirem zdrowia i młodości, jest wiele. Do wykorzystania nadają się szczególnie młode listki, łodyżki i kwiatki, które zbierać należy z dala od zatrutych spalinami poboczy ruchliwych dróg. Do zerwania wybieramy roślinki zdrowe, o niezdeformowanych i zbyt wybujałych pędach, co mogłoby świadczyć o znajdujących się w ziemi nawozach sztucznych, które przenikają z wodami gruntowymi z pól uprawnych.
Podbiał pospolity
Wygląd: Roślina zielona, z trwałą okrytą łuskami łodygą podstawową. Jej okres kwitnienia przypada przed listnieniem. Ukazujące się na wiosnę pędy kwiatowe mają wysokość około 15 cm, tworzą po jednym koszyczku, są owłosione wełnistymi kosmykami i pokryte niepozornymi, czerwonawymi lub zielonymi łuskowatymi liśćmi. Poszczególne koszyczki kwiatowe zawierają na brzegu złotożółte wąskie kwiaty języczkowe, a w środku kwiaty rurkowe. Liście są duże, z blaszką do ponad 20 cm średnicy, okrągławe 5-10-kątne z krótkimi ząbkami, pod spodem biało filcowate, z wierzchu łysiejące. Częścią jadalną są kwiaty i liście z łodyżkami.
Siedlisko: Na zawierających wapń, często wilgotnych gruzowiskach, na nadbrzeżach, w żwirowniach, na świeżych obrywach ziemi i torach lawin. Rozmieszczenie: W całej Europie. Okres kwitnienia: od lutego do końca kwietnia.
Zastosowanie: Młode liście po sparzeniu spożywane są jako jarzyna. Można dodawać je do zup i farszów. Kwiaty po ususzeniu nadają się do parzenia herbatki. Można też zrobić z nich syrop -działa tak jak apteczne pastylki do ssania. Ma właściwości bakteriobójcze i jest źródłem mikroelementów i kwasów organicznych.
Podbiał pospolity
Wygląd: Roślina zielona, z trwałą okrytą łuskami łodygą podstawową. Jej okres kwitnienia przypada przed listnieniem. Ukazujące się na wiosnę pędy kwiatowe mają wysokość około 15 cm, tworzą po jednym koszyczku, są owłosione wełnistymi kosmykami i pokryte niepozornymi, czerwonawymi lub zielonymi łuskowatymi liśćmi. Poszczególne koszyczki kwiatowe zawierają na brzegu złotożółte wąskie kwiaty języczkowe, a w środku kwiaty rurkowe. Liście są duże, z blaszką do ponad 20 cm średnicy, okrągławe 5-10-kątne z krótkimi ząbkami, pod spodem biało filcowate, z wierzchu łysiejące. Częścią jadalną są kwiaty i liście z łodyżkami.
Siedlisko: Na zawierających wapń, często wilgotnych gruzowiskach, na nadbrzeżach, w żwirowniach, na świeżych obrywach ziemi i torach lawin. Rozmieszczenie: W całej Europie. Okres kwitnienia: od lutego do końca kwietnia.
Zastosowanie: Młode liście po sparzeniu spożywane są jako jarzyna. Można dodawać je do zup i farszów. Kwiaty po ususzeniu nadają się do parzenia herbatki. Można też zrobić z nich syrop -działa tak jak apteczne pastylki do ssania. Ma właściwości bakteriobójcze i jest źródłem mikroelementów i kwasów organicznych.
mk