Od tego, co spożywamy, zależy nasze zdrowie i samopoczucie. Czasami zdarza się nam kupić produkt wadliwy czy wręcz nienadający się do spożycia. Jeżeli dokonaliśmy już takiego zakupu, powinniśmy złożyć reklamację.
Na podstawie ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. nr 141, poz. 1176) sprzedawca odpowiada wobec kupującego w przypadku, gdy towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, a jednocześnie niezgodność ta istniała w chwili wydania towaru. Tak więc reklamację powinien przyjąć i rozpatrzyć sprzedawca. Bądźmy odporni na próby odsyłania nas do hurtownika, importera lub producenta, bowiem sprzedawca nie ma prawa tego robić.
Zgodnie z art. 8 w/w ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, konsument w pierwszej kolejności ma prawo do wymiany towaru, trudno sobie bowiem wyobrazić naprawę np. „zepsutego serka”. Jeżeli wymiana nie jest możliwa, wówczas ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, jeśli stwierdzona niezgodność z umową nie dyskwalifikuje produktu do spożycia, lub odstąpienia od umowy, czyli zwrotu pieniędzy.
Należy przyjąć, że roszczenie kupującego powinno być zaspokojone niezwłocznie po złożeniu reklamacji. Towary reklamujmy zawsze w sklepie, w którym dokonaliśmy zakupu. Łatwiej i skuteczniej możemy dochodzić swoich praw, posiadając dowód zakupu.
Z uwagi na specyficzne cechy towarów żywnościowych, wydano na podstawie w/w ustawy rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadamiania sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności z umową (Dz. U. 2003, nr 31, poz. 238). Jako podstawową zasadę przyjęto konieczność niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o niezgodności towaru z umową, nie później niż:
- w terminie trzech dni od otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego. Towary żywnościowe paczkowane oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia można reklamować wyłącznie przed upływem tej daty lub terminu,
- w terminie trzech dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru w przypadku towaru sprzedawanego luzem odmierzanego w miejscu zakupu.
Po upływie tych terminów roszczenia konsumenta stają się bezzasadne.
Kupując artykuły spożywcze, powinniśmy zwracać uwagę na aktualność określonych na opakowaniu terminów i dat. Zasadą jest, że produkty nietrwałe i przeznaczone dla dzieci wymagają precyzyjnego określenia terminu do spożycia, którego nie wolno przekraczać.
Napis „Należy spożyć przed” określany jest jako termin przydatności do spożycia, którego przekroczenie oznacza, że produkt jest przeterminowany i nie nadaje się do spożycia. Drugie oznakowanie występujące na opakowaniu artykułów spożywczych to „Najlepiej spożyć przed”. Oznacza ono, że produkt ma określoną tzw. datę minimalnej trwałości.
Należy wyraźnie podkreślić, że sprzedaż zarówno artykułów spożywczych, którym upłynął termin przydatności do spożycia (oznakowany „należy spożyć przed), jak i datą minimalnej trwałości, jest zabroniona.
Zgodnie z art. 8 w/w ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, konsument w pierwszej kolejności ma prawo do wymiany towaru, trudno sobie bowiem wyobrazić naprawę np. „zepsutego serka”. Jeżeli wymiana nie jest możliwa, wówczas ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, jeśli stwierdzona niezgodność z umową nie dyskwalifikuje produktu do spożycia, lub odstąpienia od umowy, czyli zwrotu pieniędzy.
Należy przyjąć, że roszczenie kupującego powinno być zaspokojone niezwłocznie po złożeniu reklamacji. Towary reklamujmy zawsze w sklepie, w którym dokonaliśmy zakupu. Łatwiej i skuteczniej możemy dochodzić swoich praw, posiadając dowód zakupu.
Z uwagi na specyficzne cechy towarów żywnościowych, wydano na podstawie w/w ustawy rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadamiania sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności z umową (Dz. U. 2003, nr 31, poz. 238). Jako podstawową zasadę przyjęto konieczność niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o niezgodności towaru z umową, nie później niż:
- w terminie trzech dni od otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego. Towary żywnościowe paczkowane oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia można reklamować wyłącznie przed upływem tej daty lub terminu,
- w terminie trzech dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru w przypadku towaru sprzedawanego luzem odmierzanego w miejscu zakupu.
Po upływie tych terminów roszczenia konsumenta stają się bezzasadne.
Kupując artykuły spożywcze, powinniśmy zwracać uwagę na aktualność określonych na opakowaniu terminów i dat. Zasadą jest, że produkty nietrwałe i przeznaczone dla dzieci wymagają precyzyjnego określenia terminu do spożycia, którego nie wolno przekraczać.
Napis „Należy spożyć przed” określany jest jako termin przydatności do spożycia, którego przekroczenie oznacza, że produkt jest przeterminowany i nie nadaje się do spożycia. Drugie oznakowanie występujące na opakowaniu artykułów spożywczych to „Najlepiej spożyć przed”. Oznacza ono, że produkt ma określoną tzw. datę minimalnej trwałości.
Należy wyraźnie podkreślić, że sprzedaż zarówno artykułów spożywczych, którym upłynął termin przydatności do spożycia (oznakowany „należy spożyć przed), jak i datą minimalnej trwałości, jest zabroniona.
Jacek Błaszczyk – Inspekcja Handlowa Elbląg