Wiele razy podczas mojej pracy spotykałam z się opiniami rzeczoznawców, którzy dokonując oceny dostarczanego, reklamowanego towaru stwierdzali, iż sprzedawca nie może ponosić odpowiedzialności za sprzedany towar, gdyż konsument użytkuje go powyżej 6 miesięcy. Nic bardziej mylnego.
Art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej mówi, iż „Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową. W przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania”. Mowa w tym wypadku tylko o domniemaniu prawnym wskazującym na fakt, iż to sprzedawca w ciągu tego okresu, w razie wystąpienia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową, musi udowodnić, że wina leży po stronie konsumenta. Po upływie tego okresu ciężar dowodu przesuwa się na stronę przeciwną.
Przepisem, który określa granicę odpowiedzialności z tytułu sprzedaży towaru konsumpcyjnego jest art. 10. ust. 1 cyt. ustawy „Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu. Termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku”.
Przepisem, który określa granicę odpowiedzialności z tytułu sprzedaży towaru konsumpcyjnego jest art. 10. ust. 1 cyt. ustawy „Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu. Termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku”.
Ewelina Antczak - Bobińska