Już nie „miejskie” ale „archeologiczno-historyczne”. Muzeum w Elblągu zmienia nazwę.
Na zmianę zgodzili się podczas czwartkowej sesji elbląscy radni. - W ten sposób dajemy sygnał, że posiadamy bardzo cenne i unikatowe w skali Europy zbiory archeologiczne i historyczne - mówi dyrektor placówki dr Maria Kasprzycka. - Ziemia Elbląska słynie z tego, że w ciągu ostatnich dwóch i pół tysiąca lat miał tu miejsce wyjątkowy w skali Morza Bałtyckiego rozwój rozmaitych kultur. Badania archeologiczne, które na tym terenie mają długą i bogatą historię, zaowocowały zgromadzeniem wspaniałych kolekcji.
W zasobach elbląskiego muzeum jest magiczna i użytkowa biżuteria ludu Gotów. Pochodzi ona z okresu od I do IV wieku naszej ery i została znaleziona na gockich cmentarzyskach w Weklicach i Lubieszewie. Osobną kolekcję stanowią zabytki z Truso, odkrytego przez archeologa Marka Jagodzińskiego wikińskiego emporium handlowego. Jest wreszcie plon badań archeologicznych, jakie od wielu lat prowadzone są na elbląskiej starówce i które pokazują codzienne życie hanzeatyckiego miasta na przestrzeni kilkuset lat, od XIII do XVIII wieku.
- Te zbiory nie mają charakteru wyłącznie lokalnego, tylko co najmniej europejski, jeśli nie uniwersalny - podkreśla dr Kasprzycka. - Pozwalają lepiej poznać dzieje całego kontynentu, bo np. Goci, którzy wyszli właśnie stąd, dotarli najpierw nad Morze Czarne, a później opanowali Cesarstwo Rzymskie. Warto uświadomić sobie, że skarby, jakie mamy w Elblągu, to absolutny unikat.
Stałe ekspozycje prezentujące skarby Gotów, kolekcję wikińską oraz wyniki wykopalisk na Starym Mieście mają powstać do połowy przyszłego roku. W planach jest też utworzenie nowego Działu Archeologii Bałtyckiej. - Mamy bogaty zbiór mebli elbląskich, a niedawno otrzymaliśmy w depozyt drugą co do wielkości w Europie kolekcję ceramiki kadyńskiej ze zbiorów Edwarda Parzycha. Liczę więc, że wkrótce propozycja naszego muzeum będzie, jeśli nie największym, to na pewno bardzo dużym magnesem przyciągającym tutaj turystów - wyznaje Maria Kasprzycka.
W zasobach elbląskiego muzeum jest magiczna i użytkowa biżuteria ludu Gotów. Pochodzi ona z okresu od I do IV wieku naszej ery i została znaleziona na gockich cmentarzyskach w Weklicach i Lubieszewie. Osobną kolekcję stanowią zabytki z Truso, odkrytego przez archeologa Marka Jagodzińskiego wikińskiego emporium handlowego. Jest wreszcie plon badań archeologicznych, jakie od wielu lat prowadzone są na elbląskiej starówce i które pokazują codzienne życie hanzeatyckiego miasta na przestrzeni kilkuset lat, od XIII do XVIII wieku.
- Te zbiory nie mają charakteru wyłącznie lokalnego, tylko co najmniej europejski, jeśli nie uniwersalny - podkreśla dr Kasprzycka. - Pozwalają lepiej poznać dzieje całego kontynentu, bo np. Goci, którzy wyszli właśnie stąd, dotarli najpierw nad Morze Czarne, a później opanowali Cesarstwo Rzymskie. Warto uświadomić sobie, że skarby, jakie mamy w Elblągu, to absolutny unikat.
Stałe ekspozycje prezentujące skarby Gotów, kolekcję wikińską oraz wyniki wykopalisk na Starym Mieście mają powstać do połowy przyszłego roku. W planach jest też utworzenie nowego Działu Archeologii Bałtyckiej. - Mamy bogaty zbiór mebli elbląskich, a niedawno otrzymaliśmy w depozyt drugą co do wielkości w Europie kolekcję ceramiki kadyńskiej ze zbiorów Edwarda Parzycha. Liczę więc, że wkrótce propozycja naszego muzeum będzie, jeśli nie największym, to na pewno bardzo dużym magnesem przyciągającym tutaj turystów - wyznaje Maria Kasprzycka.
SZ