Dźwiękospacery

Tym razem przewodnikiem po przestrzeni dźwiękowej miasta będzie Marcin Dymiter aka emiter gdański muzyk i improwizator od lat zajmujący się elektroniką czy muzyką improwizowaną. Eksperymentuje z brzmieniem oraz przetwarzaniem dźwięków towarzyszących naszemu życiu. Tworzy warsztaty dźwiękowe oraz działania przybliżające ideę field recordingu.
      
       Spacer dedykowany jest zarówno dorosłym, jak też rodzicom z dziećmi. Czas trwania od 45 do 90 minut. Ilość uczestników spaceru - maksymalnie 15 osób. Przed rozpoczęciem spaceru, zdaniem koordynatora będzie przedstawienie tematu, wprowadzenie podstawowej wiedzy na temat spaceru dźwiękowego.
      
       Ilość miejsc na warsztaty ograniczona, obowiązują wcześniejsze zapisy pod adresem utu.fundacja@gmail.com. Udział w warsztatach jest bezpłatny.
      
       Słuchanie to proces, który odbywa się ciągle. Opierając się na tym założeniu Raymond Murray Schafer przygotował program ćwiczeń pomagających w "czyszczeniu uszu". Podstawową formą jest spacer. Umożliwia on rozpoczęcie "przygody" dźwiękowej - refleksji nad zagadnieniem dźwięku, jego jakości i wpływu na nas.
       Spacer dźwiękowy (Soundwalk) powinno poprzedzać umiejętne zaprojektowanie ścieżek spacerów dźwiękowych. Odbywanie spacerów w różnych miejscach oraz w różnych porach dnia i przy różnych warunkach pogodowych pozwoli zróżnicować krajobrazy dźwiękowe. Spacery dźwiękowe rozpoczyna się od słuchania dźwięków własnego ciała w czasie poruszania się, przez co nawiązany zostaje pierwszy dialog między spacerującym a środowiskiem.

       Idea field recordingu związana jest z szerokim widzeniem dźwięku czy też problemów związanych z hałasem w kontekście cywilizacji.
       Po raz pierwszy termin pejzaż dźwiękowy został użyty przez Alvina Luciera w książce " A New Soundscape" (1965). Te idee zapoczątkowały zainteresowanie się dźwiękiem otoczenia w szerokim ujęciu.
       Ruch zainicjował kanadyjski kompozytor Raymond Murray Schafer, który założył stowarzyszenie World Soundscape Project mające na celu realizację nagrań terenowych, analizę środowisk dźwiękowych oraz edukację.
       Głównym celem stowarzyszenia była refleksja nad fenomenem dźwięku tak zaniedbywanym w "kulturze obrazu". World Soundscape Project za pomocą ćwiczeń "czyszczenia uszu" (ear cleaning), pragnęli doprowadzić do podniesienia "komeptencji sonologicznej" (sonological competence) w społeczeństwie. Na podstawie badań, doświadczeń i warsztatów powstała najważniejsza publikacja w dziedzinie ekologii akustycznej "Strojenie świata".
       Również na tym polu ważny i istotny wkład ma Polska - kompozytor Witold Lutosławski zajął się problemem zanieczyszczenia środowiska dźwiękowego, doprowadzając do zapisu dotyczącego prawa do ciszy, który w 1969 roku uchwaliła rada UNESCO.
       W 1993 roku odbyła się pierwsza konferenecja Międzynarodowa na rzecz Ekologii Akustycznej, która zainicjowała ruch, spotkania i sympozja na terenie całego świata (m.in Anglia, Niemcy, Francja, Kanada, Japonia, USA).
       Także na uczelniach powstają wydziały łączące wiedzę z zakresu akustyki, ekologii,urbanistyki i architektury szukając rozwiązań na rzeczpoprawy otoczenia dźwiękowego.