Skąd wzięła się nazwa Suchacz? O jaką karczmę kłócili się elblążanie ze starostą tolkmickim? Co sto lat temu mieściło się w budynku, nazywanym przez mieszkańców Suchacza zamkiem? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w kolejnym odcinku cyklu „Historia okolic Elbląga”. Opowiada jak co tydzień Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Poruszając się dróżką wzdłuż torów nieczynnej obecnie kolei nadzalewowej dojdziemy pomiędzy Nadbrzeżem a Suchaczem do osady Bogdaniec. Do 1945 r. nosiła nazwę Hohenhaaff, co po polsku oznaczało Wysoki Zalew, pod koniec 1950 r. nadano jej polskie miano Wysoka, a następnie Bogdaniec, ale daty tej zmiany nie można obecnie odnaleźć. Stąd roztaczają się piękne widoki na Zalew Wiślany jak i Wysoczyznę Elbląską. Istniała tu też mała cegielnia.
Majątek ten dzierżawił już wspomniany w poprzednim odcinku Pöhling. Prowadził on badania nad użyźnianiem gleby i przypadkowo odkrył tu ciekawe okazy paleontologiczne.
Suchacz: skąd się wzięła jego nazwa
Powracamy na wzgórze do Połonin, skąd jadąc dalej na wschód zjeżdżamy do Suchacza.P race archeologiczne prowadzone w latach trzydziestych XX w. wykazały tutaj ślady osadnictwa z czasów młodszej epoki kamiennej (neolit – na naszych terenach odpowiada to czasowi ok. 4.500 lat p.n.e.).
W przeszłości różnie zapisywano nazwę wsi np. Sukase, Succase. Ten ostatni zapis obowiązywał do 1945 r. Nazwa prawdopodobnie wywodzi się ze staropruskiego słowa suck, oznaczało ono rybę, ale mogło też być imieniem pruskiego wojownika. W średniowieczu Suchacz występował jako okręg rybacki i był łączony z pobliskim Łęczem. Prawo połowu ryb na zalewie miał tylko Zakon Krzyżacki, prawo to jednak często dzierżawił innym. Na przykład Stare Miasto Elbląg miało prawo do połowu ryb w pobliżu tego miejsca na podstawie przywileju z 1246 r.
W 1463 r. w pobliżu Suchacza odbyła się bitwa morska pomiędzy połączoną flotą Gdańska i Elbląga z flotą krzyżacką o czym już wspominałem w jednym z poprzednich odcinków.
Po wojnie trzynastoletniej w 1466 r. król Kazimierz Jagiellończyk nadał wieś jako posiadłość ziemską Staremu Elblągowi. Była tu karczma, o którą poczynając od 1570 r. Stary Elbląg prowadził spór ze starostą tolkmickim. Spór zakończył król Zygmunt August przyznając karczmę Elblągowi. W 1577 r. karczmę spalili gdańszczanie, którzy prowadzili wówczas wojnę z Rzeczpospolitą.
Nad strumieniem w Suchaczu w 1750 r. powstał młyn wodny, który funkcjonował do 1880 r., obok były stawy rybne. W pobliżu plaży istnieje jeszcze budynek dawnego dworca kolei nadzalewowej, obok przebiega szosa powstała w latach 1918-1921. W okolicy powstało też kilka cegielni, które korzystały z okolicznych bogatych złóż gliny.
Zamek na wzgórzu
W 1911 r. Towarzystwo Krzewienia Turystyki w Elblągu i Okolicy (powstało w Elblągu w 1901 r.) zbudowało na wzniesieniu w Suchaczu gospodę i hotel, obok powstał też sad wiśniowy i stawy karpiowe. Pierwszym prezesem towarzystwa był Carl Pudor (1855-1927 ur. w Dzierzgoniu) - urzędnik państwowy, uhonorowano go głazem narzutowym
ustawionym w pobliżu ówczesnego hotelu. Po 1945 r. napis przekuto na rzecz ZHP, w dawnym hotelu nazywanym zameczkiem umieszczono schronisko młodzieżowe. Obecnie mieści się tam szkoła podstawowa, prowadzona przez jedno ze stowarzyszeń. Jeśli chodzi o edukację, to od 1804 r. w Suchaczu nauczano w prywatnych domach, a pierwszym nauczycielem był krawiec Walenty Blieschau, jego następcą też krawiec Kempowski. Pierwsza szkoła została poświęcona w 1838 r., a następny budynek szkolny oddano w 1879 r.
W czasach PRL w Suchaczu przy torach kolejowych stało wiele wagonów, które pełniły rolę domków kempingowych”. To tutaj na wczasy przyjeżdżali pracownicy PKP.
Suchacz ma też własną przystań żeglarską, prowadzoną przez Klub Entuzjastów Żeglarstwa na Zalewie Wiślanym .
Wyjeżdżając z Suchacza w stronę Kadyn, po lewej stronie mijamy punkt widokowy, nazywany Wzgórzem Klepacza, z którego kiedyś roztaczał się piękny widok na panoramę Zalewu i Mierzeję Wiślaną. Niestety, obecnie znacznie przysłonięty przez rosnące drzewa.